دومین ستاره امامت
آن گاه حضرت پای مبارک خود را اندکی بر زمین سائید، ناگاه زمین شکافته شد و دو نفر انسان غبار آلود، در حالی که روی تخته سنگی قرار گرفته بودند و از آنها بوی تعفّن بسیار بدی به مشام میرسید، ظاهر گشتند، در حالی که به گردن هر یک از آنها زنجیری بزرگ بسته شده و سر هر زنجیر در دست مأموری بود.
و هر یک از آن دو نفر فریاد میکشید: یا محمّد! یا محمّد! صلی الله علیه و آله .
و در مقابل هر یک از دو مأمور به اسیر خود میگفت: دروغ گفتید؛ و دروغ میگوئید.
پس از آن امام حسن مجتبی صلوات اللّه و سلامه علیه به زمین خطاب کرد و فرمود: ای زمین! این دورغگویان را در خود فرو بِبَر تا روزی که وعده الهی فرا رسد، که هرگز تأخیر و تقدّمی در آن نخواهد بود؛ فرا خواهد رسید.
و آن روز موعود، روز ظهور و خروج حضرت مهدی، قائم آل محمّد - صلوات اللّه و سلامه علیهم اجمعین؛ و عجلّ اللّه تعالی فی فرجه الشّریف - میباشد که فرا خواهد رسید.
سپس امام صادق علیه السلام در ادامه افزود: هنگامی که آن مرد، چنین صحنهای را مشاهده کرد با خود گفت: این سحر و جادو بود؛ و چون خواست آن را برای دیگران بازگو کند، زبانش لال شد و دیگر نتوانست سخنی بر زبان خود جاری کند.
منبع: مدینة المعاجز: ج 3، ص 259، ح 879.
پی نوشت؛ میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام پیشاپیش بر همه مبارک.