ماه مبارک رمضان

                                 

شَهْرُ رَمَضَانَ

الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ

هُدًى لِلنَّاسِ وَبَینَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ

.....................................

السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه

.....................................

 تقوا یعنی توجه و پائیدن خود؛

    مراقبت کردن از خود

    و تن به غفلت ندادن...

............................................................................................................

ماه رمضان را که ماه رسیدن به تقوا و ماهی است که روزه آن وسیله‌ای است برای این‌که انسان به وادی تقوا قدم بگذارد، قدر بدانیم و هر چه ممکن است خودمان را به مرحله‌ای از دیانت که نامش تقواست، نزدیک کنیم.
تقوا در زندگی انسان، فواید زیادی دارد. از جمله این فواید، یکی این است که انسانِ با تقوا میتواند خود را در لغزشگاهها و دست‌اندازهای زندگی حفظ کند؛ ولی انسان بی تقوا، نمی تواند. اگر انسان بتواند روح تقوا را ،که عبارت است از مراقبت دائم نسبت به خود و توجّه همیشگی در اعمال و حتّی افکار خود و فعل و تَرکی که به انسان منتسب می شود، در خود به وجود آورد، نتیجه‌اش این می شود که در امتحانات الهی، سالم می ماند. چون که معنای تقوا عبارت است از توجّه و پاییدن خود؛ مراقبت کردن از خود و تن به غفلت ندادن.
تقوا، یعنی همین که مواطب رفتار خودتان باشید، که خلاف امر و نهی خدا رفتار نکنید، این، معنای تقواست.
یک وقت ممکن است سرِ رشته از دست انسان خارج شود و گناهی هم از او سر بزند. مهم این است که شما مراقب باشید و بنا داشته باشید که گناه نکنید. این، آن روحیه تقواست.
این روحیه هشیاری است که وقتی شما هشیار خودت بودی، هشیار دشمنت هم هستی. وقتی مواظب شیطانِ درون خودت بودی، مراقب شیطان بیرون هم خواهی بود. وقتی شیطان درون ما نتواند، به ما آسیب برساند، شیطانِ بیرون هم به آسانی نخواهد توانست ما را محکوم کند و ضربه وارد سازد. این، آن پیام ماه رمضان است.

"بیانات امام خامنه ای در خطبه های نماز جمعه 29 بهمن 1372"

.......................................................................................................

پ.ن: مطلب در تصویر برگرفته از بیانات ایشان در خطبه های نماز عیدفطر 24 آبان 1383 است.

اَللّهُمَّ لا اَجِدُ لِذُنُوبى غافِراً

اَللّهُمَّ لا اَجِدُ لِذُنُوبى غافِراً

وَلا لِقَبائِحى ساتِراً

وَلا لِشَىْءٍ مِنْ عَمَلِىَ الْقَبیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ
لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ وَبِحَمْدِکَ

ظَلَمْتُ نَفْسى

.................................................................

خدایا نیابم براى گناهانم آمرزنده اى

و نه براى کارهاى زشتم پرده پوشى

و نه کسى را که عمل زشت مرا به کار نیک تبدیل کند جز تو،

 نیست معبودى جز تو منزهى تو و به حمد تو مشغولم

 من به خویشتن ستم کردم...

"فرازی از دعای کمیل"

یااباعبدالله...

                 

 

السلام علیک یا اباعبدالله

.................................................

    یا اباعبدالله:

                     تا تو زمین سجده ای

                                           سر به هوا نمی شوم...

تهاجم فرهنگی 3

من خیلی نگران زبان فارسی‌ام؛ خیلی نگرانم.

سالها پیش ما در این زمینه کار کردیم، اقدام کردیم، جمع کردیم کسانی را دُور هم بنشینند. من می بینم کار درستی در این زمینه انجام نمی گیرد و تهاجم به زبان زیاد است. همین‌طور دارند اصطلاحات خارجی [به‌کار می برند]. ننگش می کند کسی که فلان تعبیر فرنگی را به کار نبرد و به جایش یک تعبیر فارسی یا عربی به کار ببرد؛ ننگشان می کند. این خیلی چیز بدی است؛ این جزو اجزاء فرهنگ عمومی است که باید با این مبارزه کرد.

دوستان! زبان فارسی یک روزی از قسطنطنیه‌ی آن روز، از استانبولِ آن روز، زبان علمی بوده تا شبه قاره‌ی هند؛ اینکه عرض می کنم از روی اطلاع است. در آستانه(۱۶) - مرکز حکومت عثمانی - زبان رسمی در یک برهه‌ی طولانی‌ای از زمان، زبان فارسی بوده. در شبه قاره‌ی هند برجسته‌ترین شخصیت‌ها با زبان فارسی حرف می زدند و انگلیس‌ها اولی که آمدند شبه قاره‌ی هند، یکی از کارهایی که کردند این بود که زبان فارسی را متوقف کنند؛ جلو زبان فارسی را با انواع حیَل و مکرهایی که مخصوص انگلیس‌ها است گرفتند. البته هنوز هم زبان فارسی آنجا رواج دارد و عاشق دارد؛ کسانی هستند در هند - که بنده رفته‌ام دیده‌ام، بعضی‌هایشان اینجا آمدند آنها را دیدیم - عاشق زبان فارسی‌اند؛ اما ما در کانون زبان فارسی، داریم زبان فارسی را فراموش می کنیم؛ برای تحکیم آن، برای تعمیق آن، برای گسترش آن، برای جلوگیری از دخیلهای خارجی هیچ اقدامی نمی کنیم. یواش یواش [در] تعبیرات ما یک حرفهایی می زنند - هر روزی هم که می گذرد یک چیز جدیدی می‌آید - ما هم نشنفته‌ایم. گاهی می‌آیند یک کلمه‌ای می گویند، بنده می گویم معنای آن را نمی فهمم ، می گویم معنای آن چیست؟ معنا [که‌] می کنند، تازه ما اطلاع پیدا می کنیم که این کلمه آمده؛ [این‌] یواش یواش کشانده شده به طبقات و توده‌ی مردم؛ این خطرناک است. اسم فارسی را با خط لاتین می نویسند! خب چرا؟ چه کسی می خواهد از این استفاده کند؟ آن کسی که زبانش فارسی است یا آن کسی که زبانش خارجی است؟

یکی از امیدبخش ترین آیات قرآن کریم

وَمَنْ یتَّقِ اللَّهَ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا

وَیرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لَا یحْتَسِبُ

وَمَنْ یتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ

إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ

قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیءٍ قَدْرًا

................................................

و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می کند،

و او را از جایی که گمان ندارد روزی میدهد؛

و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را می کند؛

خداوند فرمان خود را به انجام می رساند؛

و خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است!

________________________________________________________________________________________________________

پ.ن1: آیات فوق، آیات شریفه ی 2 و 3 سوره ی مبارکه ی طلاق هستند.

پ.ن2: ادامه ی مطلب تفسیر این آیات و دستورالعملی از حاج آقا نخودکی به امام خمینی (ره) است.

دل نوشته ی 5: غریبِ قریب

سلام؛

امروز 26 خرداد 1393 تولد زمینی داداش محمد جواد هستش، به معنای واقعی مصداق این جمله که: صدای یک پرواز... فرود یک فرشته ....شروع یک زندگی و آغاز یک معراج انسانی به سمت خدا...

اولین بار که با داداش محمدجواد آشنا شدم، نمی دونم دقیقا چندسال پیش بود اما یادمه اون زمان تلویزیون، سریالی از زندگی نامه اش ساخته بود و پخش می کرد، داداش محمدجواد بعد از شهادتشون با دخترشون خیلی ارتباط داشتند و دخترشون ایشون رو می دیدند و باهاشون صحبت می کردند، بعد از اون سریال نسبت به ایشون اردات خاصی پیدا کردم، گاهی وقتا که به بعضی شهدا سلام می کنم و به ایشون نیز، واقعا حس می کنم که حضور دارند و پاسخ می دهند، یادمه واسه کنکور که درس می خوندم واسه این که انگیزه ام از بین نره یا تلاشم کم نشه، بعضی وقتا یه کارهایی می کردم مثلا این که، روزهای هفته رو تقسیم می کردم و هر روز رو به نام یک شخص می زدم و به ایشون توسل می کردم، سه روز از هفته رو به نام داداش محمدجواد زده بودم، شاید باورکردنی نباشه اما اون سه روز واقعا ارزشمند بودند واسم، حضور ایشون رو به وضوح حس می کردم این که در انجام تمام کارها حتی اعمال عبادی هم کمکم می کردند و کلا وجوشون خیلی پربرکت بود، هیچ وقت اون سه روز رو فراموش نمی کنم، خدایا شکرت، رهبر عزیزمون در دیدار با وزیر و مسؤولان وزارت کشور و استانداران در تاریخ 27آذر 1370 درمورد این شهید عزیز فرمودند: خدا او را غریق رحمت کند، و همچنان که غریبانه مجاهدت کرد و در راه خدا شهید شد، ثواب و اجر شهدای غریب راه خدا را به او ارزانی بدارد.

.........................................................................................

پ.ن1: داداش محمدجواد همون شهید محمدجواد تندگویان هستش که در سال 59 وزیر نفت بودند. که مقام معظم رهبری به زیبایی تمام او را «شهید غریب» خوانده اند.

پ.ن2: شما هم اگه دوست آسمونی دارید، معرفی کنید، اگر که نه، واسه خودتون یک نفر رو انتخاب کنید و بعدها آثار این دوستی رو مطمئن باشید که حس می کنید.

پ.ن3: ادامه ی مطلب یک معرفی کوتاه و یک خاطره ی کوتاه از این شهید بزرگوار هست.

السلام علیک یا بقیة الله

   اللهم عجل لولیک الفرج*الهی آمین*

                    فردا اگر بدون تو باید به سر شود

                                                           فرقی نمی کند شب من کی سحر شود...

...........................................................

دل‏ها گواهی می‏ دهند که او خواهد آمد با فریادی از جنس «أَنَا الْحَقّ»

و با عطری از جنس «جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِل».

او خواهد آمد و با آمدنش، تمام پنجره ‏های نیمه ‏باز را خواهد گشود،

       و زمین را از حصار دلتنگی غبارآلود زمان خواهد رهانید.

 

در شگفتم برای کسی که...

امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: «در شگفتم برای کسی که از چهارچیز بیم دارد، چگونه به چهار چیز پناه نمی برد؟

در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر حَسبُنَا الله وَ نِعمَ الوَکیل¹پناه نمی برد؟ زیرا به تحقیق شنیدم که خداوند عزّوجلّ به دنبال ذکر یاد شده فرمود: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند و تخویف شیاطین در آنها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زائد بر آن (سود در تجارت) بازگشتند و هیچ گونه بدی به آنان نرسید.

و در شگفتم برای کسی که اندوهیگن است، چگونه به ذکر لا اله الاّ اَنتَ سُبحانَکَ إنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمینَ²پناه نمی برد؟ زیرا به تحقیق شنیدم که خداوند عزوجل به دنبال ذکر فوق فرمود: پس ما (یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده) از اندوه نجات دادیم و همین گونه مؤمنین را نجات می بخشیم.

و در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر أُفَوِّضُ اَمری إلَی اللهِ إنَّ اللهَ بَصیرٌ بِالعِبادِ³پناه نمی برد؟ زیرا به تحقیق شنیدم که خداوند عزوجل به دنبال ذکر فوق فرمود: پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت.

و در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و زیبایی های دنیاست، چگونه به ذکر «ما شاءَ الله لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ»⁴پناه نمی برد؟ زیرا به تحقیق شنیدم که خداوند عزوجل بعد از ذکر یاد شده (از زبان مردی که فاقد نعمت های دنیوی بود، خطاب به مردی که از آن نعمت بهره مند بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند کمتر از خود می دانی، پس امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد ...».

 من لا یحضره‌الفقیه، جلد 4، صفحه ی 392

..................................................................

1- سوره ی مبارکه ی آل عمران، آیه ی شریفه ی 173

2- سوره ی مبارکه ی انبیا، آیه ی شریفه ی 87

3- سوره ی مبارکه ی غافر، آیه ی شریفه ی 44

4- سوره ی مبارکه ی کهف، آیه ی شریفه ی 39

درس هایی از امام خمینی (ره)

 

  - کارهای عادیت را هم به قصد قربت کن تا پاداش داشته باشی.¹

  - سعی کنید که گناه نکنید؛

  اول چیزی که قلب انسان را کدر می کند، گناه است.

  همین کوچک شمردن گناه، بزرگترین گناه است. این که بگویم این  گناه کوچک چیزی نیست، موجب می شود که قدم های بعدی برداشته شود.²

.......................................................................................

  1- برداشت هایی از سیره امام خمینی (رحمة الله علیه)، ج 3، ص 228

  2- پا به پای آفتاب، ج 1، ص 284

اَلسَلامُ عَلَیکَ یا قَمَرَالعَشیرَه، یا ابوالفضل العباس

حضرت عباس(علیه السّلام) در خانه ای زاده شد که جایگاه دانش و حکمت بود. آن حضرت از محضر امیرمومنان، امام حسن و امام حسین(علیه السّلام) کسب فیض کرده است. لذا از علی بن ابیطالب(ع) در مورد حضرت عباس (علیه السّلام) نقل شده است که فرموده اند: "ان ولدى العباس زق العلم زقا، یعنی همان طور که پرنده به جوجه خود مستقیماً غذا می دهد، اهل بیت(ع) نیز مستقیماً به آن حضرت علوم و اسرار را آموختند."
و همچنین روایتی بدین مضمون از امامان معصوم (ع) نقل شده است که فرموده اند: "همانا عباس بن علی علم را چون غذا از پدرش وارد جان خویش نموده است."

امام سجاد(ع) می فرماید: " خداوند حضرت عباس(ع) را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض،‌ دو بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همان طور که به جعفر بن ابی طالب (ع) هم دو بال عطا فرمود و به تحقیق، حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می خورند."

امام صادق فرموده است: " شهادت مى‏ دهم که تو براى خدا و رسولش و برادرت خیرخواهى نمودى، پس تو چه نیکو برادر فداکار بودى."
* بقیة الله الاعظم، امام زمان(عج) در بخشى از سخنان پرمعنای خود در زیارت ناحیه مقدسه درباره عمویش عباس (ع) چنین مى‏گوید: "سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، همدرد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت..."

هر گل خوشبو که گل یاس نیست ***هر چه تلألو کند الماس نیست
ماه زیاد است و برادر بسی***هیچ یکی حضرت عبـاس نیست

........................................................................

پ.ن1: عباس از تولد تا شهادت یعنی یا حسین! "عین.لام"

پ.ن2: اعیاد شعبانیه بر شما خوبان مبارک. التماس دعا

پ.ن3: مطلب برگرفته شده از سایت راسخون