تفاوت میان انسانی که از گناه توبه کرده و خدا او را بخشیده است با فردی که به گناه آلوده نشده است!

«در معصیت گذرانیده، یک شب هم در عبادت بگذراند که تلافی شود و هکذا اگر دو روز را به لهو لعب سر نموده، دو روز صرف کارهای نیک و خیرات نماید.

و از جمله گداختن گوشت های حرام است به رنج و مشقت عبادت، مثلاً هر گاه العیاذ بالله از خمر یا مال حرام بدنش پرورش یافته، باید آن گوشت های حرام را به وسیله ی بیداری شب در نماز و دعا، و روزه ی روز آب کند تا طعمه ی جهنم نشود.

و مِن جمله بعد از انجام توبه با کمال دقت، مراقبت تام و تمامی در تمام اوقات شبانه روز و ساعات عمر خود نموده و بداند در وقت پیش آمدن کارهای زشت و سوء افعال و اعمال و اخلاق، خیلی مواظبت و استعداد می باید که غفلت نورزد و گرنه بعد از مرتکب شدن کار زشت اولاً اصلاح آن خیلی مشکل می شود و ثانیاً مثل کسی نیست که گناه نکرده و در اینجا دفع شبهه می شود چون در اخبار وارد شده: "التَّائِبُ مِنْ الذَّنْبِ کَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ "، یعنی کسی که از گناه توبه نماید مثل کسی است که گناه ندارد. بلی، مثل کسی است که گناه ندارد زیرا اگر توبه را بدان روش که عرض شد انجام دهد باعث آمرزش و مغفرت است، پس مثل کسی می شود که گناه ندارد. اما نفرموده مثل کسی است که گناه نکرده، فرق است میان کسی که گناه نکرده باشد با کسی که گناه ندارد. اولی "من لم یذنب" است ثانی "من لا ذنب له" کما لا یخفی. ثانیاً، فرقی دیگر است بین "آن که گناه ندارد" یا "آن که مثل کسی است که گناه ندارد" و این نکته معلوم است کسی را که تشبیه به غیر می نماید عین آن کس نخواهد بود، زیرا مشبه غیر از مشبه به است. علی ای حال حاصل مقصود از این تفصیل آن است که باید طالب سعادت مراقبت تمام نماید هم در افعال، هم در اخلاق.»

برگرفته از کتاب سوخته، در سیر و سلوک عارف توحیدی آیت الله شیخ محمدجواد انصاری همدانی، صفحه ی 62