شهادت امام صادق(ع)

●••خواب دیدم که پشت پنجره ها••● 

«رو به روی بقیع گریانم»

«پا به پای کبوتران حرم»

«در پی آن مزار پنهانم»

.......................................................................................

شهادت امام صادق(ع) رو به همه تسلیت عرض می کنیم.

شعر از سید حمیدرضا برقعی

اسلام دین شادیست

در تقسیم‌ بندی اوقات و نظم روزانه‌ای که پیشوایان معصوم (ع) توصیه کرده‌اند، مسرّت و شادی جایگاه ویژه‌ای دارد،

چنانکه امام رضا (ع) می ‌فرماید :

"کوشش کنید اوقات روز شما چهار قسمت باشد؛

ساعتی برای عبادت و خلوت با خدا، ساعتی برای تأمین معاش،

ساعتی برای معاشرت با برادران مورد اعتماد و کسانی که شما را به عیب‌هایتان واقف می ‌سازند

و در باطن به شما خلوص و صفا دارند و ساعتی را هم به تفریحات و لذائذ خود اختصاص دهید و از مسرّت و شادی ساعات تفریح،

نیروی انجام وظائف را تأمین کنید."¹

.....................................................................................................................

1: مصرع در تصویر از مولوی هست.

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

سحر که می شود دردانه گل این هستی،طاووس زرین خویش را رها می کند.

آرام آرام پر می کشد و نسیم دل انگیز پر و بال او علفزار ها را نوازش می دهد،

فروغ زیبایش دل سنگ را نرم می کند و هر چیزی را پی جست و جوی علت آن می فرستد.

افسوس که سنگ های ما چنین نیستند.

ذرات زرینش بر آسمان می نشینند و چون در تلالو گل هستی می درخشند،

این نیمه سیراب را بهشتی بی وصف می سازند.

آری!

ایزد چه لطیف این هستی را آفریده که در وصف آن مانده ایم.

علفزار ها در زیبایی او چون جواهرات بی بها می درخشند.

همه اینها جز گوشه ای، نه ذره ای از فروغ بی همتای ملک هستی نیست، که پرتویی از آن را ما می بینیم.

چندی بعد طاووس زرین به آشیانه خویش باز می گردد تا سحر با شکوه دیگری این نیمه تشنه را سیراب کند.

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا * وَالْقَمَرِ‌ إِذَا تَلَاهَا * وَالنَّهَارِ‌ إِذَا جَلَّاهَا

قسم به آفتاب و تابش آن (هنگام رفعتش) *

و قسم به ماه آن گاه که در پی آفتاب تابان در آید *

و قسم به روز هنگامی که جهان را روشن سازد.

...................................................................................................

سه آیه، از سوره مبارکه الشمس هستند.

میرزا و گنجشک

میرزا عادتش این بود که صبح ها وقتی از خانه بیرون می رفت در حیاط پر دار و درختش مقداری گندم برای پرنده ها بریزد.

شب زمستانیی آنقدر برف بارید که تمام جاده های روستا را بست.صبح بعدش میرزا، طبق معمول به حیاط رفت و مقداری گندم روی زمین ریخت.چون برف زیادی باریده بود،یک بیل بزرگی برداشت تا با کمک دیگر روستاییان جاده های بسته را باز کند.
لب در که رسید، یکی گفت: میرزا.

میرزا سرش را برگرداند و گنجشک کوچکی را بر روی شاخه درختی دید.او که هیچ تعجبی نکرده بود با آرامش گفت:بفرمایید.
گنجشک با صدای آرام و شیرینش گفت: میرزا، سالهاست که به اهالی خانه ات میرسی و به لطف خدا مایه آرامش خاطر ماها هستی.
میرزا، اگر از در بیرون بروی دیگر به این خانه بر نخواهی گشت و به بهشت خواهی رفت.اما من نگرانم که پس از تو چگونه بچه هایمان بدون شنیدن صدای آرام و دلنشین نماز های شبت به خواب بروند؟ به امید کدام روزی، صبح ها به حیاطت بیاییم؟
میرزای سالخورده با مهربانی گفت: دوست من، روزی دهنده خدا هست و او روزی ات را می رساند.
از امام موسی کاظم علیه السلام درباره کلام خدای عز و جل سوال شد که می فرمایند «و هر کس به خدا توکل کند او براى وى بس است» توکل کردن بر خدا درجاتى دارد: یکى از آنها این است که در تمام کارهایت به خدا توکل کنى و هر چه با تو کرد از او خشنود باشى و بدانى که او نسبت به تو از هیچ خیر و تفضّلى کوتاهى نمى کند و بدانى که در این باره حکم، حکم اوست، پس با واگذارى کارهایت به خدا بر او توکل کن و در آن کارها و دیگر کارها به او اعتماد داشته باش.¹
پس نگران چیزی نباش.
میرزا لبخندی زد،  بسم الله گفت و از در خارج شد.آن روز او دیگر هرگز به آن خانه بازنگشت.
.............................................................................................
1:منبع حدیث،کافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 65 ، ح 5
  

امید به خدا

زندگی،

هیچ گاه،

به بن بست نمی رسد.

کافی ست چشم باز کنیم

و راه های گشوده ی بی شماری را فرا روی خود ببینیم.

خدا که باشد،

هر معجزه ای ممکن می گردد.¹

.....................

امام علی علیه السلام می فرمایند:

به هیچ مؤمنی هرگز خیر دنیا و آخرت داده نشده جز به سبب خوش بینی اش به خدا و امیدواری اش به او؛

همانا خدای کریم که همه ی خیرات به دست اوست، حیا می کند از این که بنده ی مؤمنش به او گمان نیک برد و او خلاف گمان و امید بنده رفتار کند. پس؛
به خدا خوش بین باشید و به سوی او راغب.²

.................................

1- برگرفته از کتاب فهم عاشقانه ی هستی، مسیحا برزگر

2- این حدیث را قبلا در دفترمون یادداشت کرده بودیم و منبع آن را متاسفانه پیدا نکردیم، اگر شما بزرگواران می دونید به ما هم لطف کنید بگوئید.

یامَن اِسمُهُ دَوا وَ ذِکرُهُ شَفاء...

بسم الله الرحمن الرحیم

یامَن اِسمُهُ دَوا وَ ذِکرُهُ شَفاء

یامَن اِسمُهُ دَوا وَ ذِکرُهُ شَفاء

   یامَن اِسمُهُ دَوا وَ ذِکرُهُ شَفاء...

اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقوُمُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقْعُدُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقْرَءُ و َتُبَیِّنُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تُصَلّی وَتَقْنُتُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَرْکَعُ وَ تَسْجُدُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تُهَلِّلُ وَ تُکَبِّرُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَحْمَدُ و َتَسْتَغْفِرُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تُصْبِحُ وَ تُمْسی اَلسَّلامُ عَلَیْکَ فِی اللَّیْلِ اِذا یَغْشی وَالنَّهارِ اِذا تَجَلّی

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الاِْمامُ الْمَاْموُنُ

...............................................

می نویسم که شب تار سحر می گردد

یک نفر مانده از این قوم که بر می گردد

................................................

عَزیزٌ عَلَیَّ اَنْ اَرَی الْخَلْقَ وَلا تُری، وَلا اَسْمَعُ لَکَ حَسیساً وَلا نَجْوی

برای من اینکه  مردم را ببینم و تو را نبینم و از تو صدایی و نجوایی نشنوم سخت است...

............................................

اَللَّهُمَّ!
«إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَةَ وَلِیِّنَا؛»

لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّـــــــــهِ

آغوش خدا مثل آغوش آسمان است؛

ندیده ای دود هر چه غلیظ و سنگین باشد وقتی به سوی آسمان می رود محو و تمام می شود.

آدم هم به هر آلودگی که باشد وقتی به سوی خدا حرکت کند پاک و زلال می شود.

چک را ندیده ای؟ کافیست یک خط خوردگی اندک روی آن اتفاق بیافتد، دیگر از اعتبار می افتد، هر چند هم رقم بالایی روی آن نوشته شده باشد، تازه هر چه هم رقم بالاتر باشد، انسان حساس تر می شود. مگر آن که توسط خود صاحب چک، یعنی همان کسی که آن خطا را مرتکب شده است تصحیح و پشت نویسی شود. حال، انسان نیز درست شبیه چک می ماند، حسنات و خوبی ها و کارهای نیک او چیزی شبیه همان رقم چک و خطاها مثل همان خط خوردگی است که تمام اعمال و حسنات آدمی را از اعتبار فرو می اندازد، مگر آن که آن خطاها توسط خود انسان تصحیح و پشت نویسی شود، یعنی توبه شود. با این تفاوت که یک برگ چک تا حدی قابل تصحیح و پشت نویسی است یعنی محدودیت دارد و پس از چند بار قلم خوردگی دیگر جایی برای تصحیح نمی ماند ولی در درگاه خداوند، توبه انسان پس از صدها بار خطا و گناه و لغزش نیز پذیرفته می شود.

«إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ»، «چرا که خداوند توبه پذیر و مهربان است» او مثل پدری نیست که با وساطت مادر از جفای فرزند خود درگذرد، اما روی خود را هم چنان بر می گرداند و تا مدتی با فرند سرسنگین و سخت رفتار می کند، بلکه برعکس، خداوند آغوش خود را گشوده و آدمی را در دامان کرم خود صمیمانه می فشرد.¹

خداوند می فرماید: «انا الله لا اله الا انا سبقت رحمتی غضبی» من خدا هستم، خدایی غیر از من نیست، و رحمت من بر غضب من سبقت دارد. چقدر خداوند مهربان است. چه کسی غیر خدا، رحمتش بر غضبش سبقت دارد؟ این همه ما گناه می کنیم، هم چین که می گوئیم خدایا! ما بد کردیم، غلط کردیم، نفهمیدیم؛ رحمت خدا شامل حال ما می شود.²

...................................................................

1- برگرفته از ماهنامه ی قرآنی نسیم وحی

2- برگرفته از کتاب طریق دوست، مجموعه رهنمودهای آیت الله مجتهدی تهرانی، به کوشش علی اکبر مزدآبادی