حضرت پدر

...الْإِمَامُ الْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیقُ وَ الْأَخُ الشَّقِیقُ وَ الْأُمُّ الْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ الصَّغِیرِ وَ مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِی الدَّاهِیَةِ النَّآدِ ...

 امام، همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر هم‌خون،

مادر دلسوز به کودک و پناه بندگان در گرفتارى سخت است.

*****
حضرت پدر، می‌خواهم حقیقت تو را بیابم

و جانم را تنها در سایۀ تو بپرورانم که برترین امنیت فرزند، در پناه پدر بودن است.
حضرت رفیق، یاری‌ام کن مهربانی‌ات را فراتر از خواسته‌های کوچکم درک کنم

که برترین رفاقت، همراه تو بودن برای رهایی از تنگی‌هاست.
امیر قلبم...
روز میلاد تو، آغاز همۀ خوبی‌هاست،

این روز را برایم شروع دوبارۀ با تو بودن قرار ده و هر لحظۀ آن را به یُمن آمدنت، مبارک گردان.

کلامی از جنس نور

پسرم!

همانا تو را به ترس از خدا سفارش می کنم که پیوسته در فرمان او باشی،

و دلت را با یاد خدا زنده کنی،

و به ریسمان او چنگ زنی،

چه وسیله ای مطمئن تر از رابطه تو با خداست،

اگر سررشته ی آن را در دست گیری؟

دلت را با اندرز نیکو زنده کن،

هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران،

جان را با یقین نیرومند کن،

و با نور حکمت روشنایی بخش،

و با یاد مرگ آرام کن.

پس جایگاه آینده را آباد کن، آخرت را به دنیا مفروش و آنچه نمی دانی مگو،

و آنچه بر تو لازم نیست بر زبان نیاور،

و در جاده ای که از گمراهیِ آن می ترسی، قدم مگذار،

زیرا خودداری به هنگامِ سرگردانی و گمراهی، بهتر از سقوط در تباهی هاست.

...................................................................

نهج البلاغه، نامه ی 31، بخشی از نامه ی امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام