براى تقرّب به خداوند سبحان راهى جز اطاعت و پیروى از محمّد و آل محمّد علیهم السّلام وجود ندارد. چون هیچ عبادتى برتر از عبادتى که آنان به جاى آورده‌اند و هیچ فرصتى بهتر از زمانى که، آنان براى عبادت برگزیده‌اند نیست. آنان بهتر از همۀ آفریدگان، خدا را مى‌شناسند و او را عبادت مى‌کنند.
سختی ها با احادیث زیبا می شوند:
امام صادق علیه السّلام فرمود:
«بلا زینت مؤمن و کرامت عاقل است، براى این که برخورد نمودن با بلا و صبر کردن و پایدار بودن به هنگام آن دلیل قوّت ایمان است.»1
رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله فرمود:
«ما گروه پیغمبران ابتلاء و گرفتارى‌مان از همه مردم سخت‌تر است و بعد از ما مؤمنین به ترتیب درجه ایمانشان، مبتلاى به گرفتارى مى‌شوند یعنى هر چه منزلت و مقامشان نزد پروردگار بلندتر باشد به همان نسبت بلایشان نیز بیشتر است. و هر کس مزه بلا را در پنهانى (یعنى بدون این که به مردم ابراز کند) بچشد یا این که تحت مراقبت و حفظ پروردگار متعال مزه بلا را بچشد هر آینه لذت و خوشى او از آن بلا بیش از لذتش از نعمت مى‌باشد و هر گاه آن بلا از او دور شود آرزوى آمدنش را مى‌نماید و همواره مشتاق آن است، زیرا در تحت آتشهاى بلا و محنت، انوار نعمت است، و در تحت انوار نعمت آتشهاى بلا و محنت است، و گاه عده زیادى از بلا نجات مى‌یابند و گاه عده زیادى در نعمت به هلاکت مى‌رسند.»1
امام رضا علیه السلام می فرمایند:
هر که از خدا بهشت خواهد و در برابر سختی ها پایداری نورزد بی گمان خود را ریشخند کرده است.2
سلام علیکم.
این عید زیبا رو پیشاپیش خدمت همه مسلمانان تبریک عرض می کنیم.
دو حدیث زیبا در این مورد خدمت شما مخاطبان خوب.
..............................
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
هر کس نیّتش صادق باشد ، اوّلین قطره از خون قربانى اش ، کفّاره همه گناهان او است.1
.....................
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
خداوند عید قربان را برنهاد تا مستمندان از گوشت سیر شوند ؛ پس از گوشت قربانى به ایشان بخورانید.2
1:دعائم الاسلام ، ج 1 ، ص 148
تسلیت صاحب شیعه که غمی دیگر شد
برگ مژگان ملائک ز سرشکش تر شد
بسکه بر ساقه‌ی گل ریخت عدو زهر جفا
پنجمین گل ز گلستان علی پرپر شد
شعر از حسن فطرس
مسجد امام حسن مجتبی(ع) که با اراده، اشاره و نقشة حضرت ولی‌عصر(ع) ساخته شد، سرگذشت جالب و شنیدنی دارد که حضرت آیت‌الله شیخ لطف‌الله صافی آن را در کتاب «پاسخ ده پرسش»، صحفة 31 ذکر کرده‌اند.
(این حکایت بسیار زیباست، از دست ندهید!)
حدیث معروفی از یکی از همسران پیغمبر نقل شده است که می‌گوید:
پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه و‌آله هر شب منزل یکی از همسرانشان استراحت می‌کردند. شبی نوبت من بود و آن حضرت در اتاق من بودند. مدّتی در بستر خوابیدند.
من خودم را به خواب زدم. مدتی گذشت. او می‌گوید حضرت خیال کردند که من خوابم. خیلی آرام از رختخواب بیرون رفتند و مشغول نماز شدند. بعد از نماز سر به سجده گذاشتند و شروع کردند به گریه کردن.
من کنجکاو شدم که ببینیم به چه سبب گریه می‌کنند. آرام آرام خودم را کشاندم به آن جایی که پیغمبر در حال سجده مشغول گریه بود. خوب گوشم را نزدیک بردم تا سخن حضرت را در حال سجده بشنوم. شنیدم که عرض می‌کند: «الهی لاتَکِلْنِی إِلى نَفْسِی طَرفَة عَینٍ أبداً ألهی لاتَرُدنِّی فِی سُوءٍ اسْتَنْقَذْتَنِی مِنه؛ خدایا یک آن من را به خودم وامگذار. خدایا! تو که من را از بدی‌ها نجات دادی، دیگر من را به بدی‌ها برنگردان.» دیگر نتوانستم طاقت بیاورم گفتم: یا رسول‌الله! شما که گناهی ندارید. به علاوه قرآن می‌فرماید «لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ». این چه حالی است که شما دارید؟ چرا نیمه‌ی شب این‌طور گریه می‌کنید؟
فرمود: «افلا اکون عبدا شکوراً؛ من بنده‌ای حق‌شناس نباشم؟»
یکی از بچه های تخریب مجروح شده بود.
وقتی بچه های حمل مجروح او را می بردند، در وسط راه گفته بود:
«نگه دارید! چرا مرا دور می کنید؟»
بچه ها گفته بودند: «برادرجان تو را از چه چیزی دور می کنیم؟»
در جواب گفته بود: «آقا دارد می آید و شما دارید مرا دور می کنید! چرا این کار را می کنید؟»
تا اینکه درجایی یک دفعه خودش را بلند کرده و مثل اینکه دستش را توی گردن کسی بیندازد،
دست را به حالت بغل کردن کسی حرکت داده بود و بعد از روی برانکارد روی زمین افتاده بود. همین که او را بلند کرده بودند، دیده بودند که شهید شده است!…(راوی: سیدابوالقاسم حسینی)
منبع تصویر، پایگاه ندای انقلاب
عمریست که مدیون پریشانی خویشم
شرمنده از این وضع مسلمانی خویشم
.
.
"خدایا همه ما را به بزرگی خودت ببخش"
خوش دارم از همه چیز و همه کس دل ببرم
و جز خدا انیسی و همراهی نداشته باشم.
خوش دارم که زمین زیر اندازم و آسمان بلند رو اندازم باشد
و از همه زندگی و تعلقات آن آزاد گردم.
خوش دارم مرا بسوزانند و خاکسترم را به باد بسپارند تا حتی قبری را از این زمین اشغال نکنم .
خوش دارم هیچ کس مرا نشناسد،
هیچ کس از غم ها و درد هایم آگاهی نداشته باشد،
هیچ کس از راز و نیاز های شبانه ام نفهمد،
هیچ کس اشک های سوزانم را در نیمه های شب نبیند،
هیچ کس به من محبت نکند،
هیچ کس به من توجه ننماید،
جز خدا کسی را نداشته باشم جز خدا به کسی پناه نبرم.
خوش دارم آزاد از همه قید و بند ها در غروب آفتاب بر بلندی کوهی بنشینم
و فرو رفتن خورشید را در دریای وجود مشاهده کنم.
"بخشی از مناجات شهید دکتر چمران"
