عیسی علیه السلام به حواریین گفت: «من خواهش و حاجتی دارم، اگر قول می دهید آن را برآورید بگویم. » حواریین گفتند: «هرچه امر کنی اطاعت می کنیم. » .عیسی از جا حرکت کرد و پاهای یکایک آنها را شست. حواریین در خود احساس ناراحتی می کردند، ولی چون قول داده بودند خواهش عیسی را بپذیرند تسلیم شدند و عیسی پای همه را شست. همینکه کار به انجام رسید، حواریین گفتند: «تو معلم ما هستی، شایسته این بود که ما پای تو را می شستیم نه تو پای ما را. » .
عیسی فرمود: «این کار را کردم برای اینکه به شما بفهمانم که از همه ی مردم سزاوارتر به اینکه خدمت مردم را به عهده بگیرد «عالم» است. این کار را کردم تا تواضع کرده باشم و شما درس تواضع را فرا گیرید و بعد از من که عهده دار تعلیم و ارشاد مردم می شوید راه و روش خود را تواضع و خدمت خلق قرار دهید. اساسا حکمت در زمینه ی تواضع رشد می کند نه در زمینه ی تکبر، همان گونه که گیاه در زمین نرم دشت می روید نه در زمین سخت کوهستان. »
منبع روایت؛ وسائل ، ج /2ص 457.
