برای برادران و خواهرانم در غزه
سلام؛
دو روز پیش بود قبل از اذان مغرب، که دو تا از خواهرام با هم دیگه اومده بودن خونمون البته نموندن و سریع رفتن اما از هر کدام یکی از بچه هاشون موند یعنی دو تا از نوه هامون یه دختر و یه پسر؛
بعد از افطار، خواهربزرگم طبق روال همیشگی اومدن و با مامان و آبجی کوچیکم و دخترش(که خونمون بود) رفتن جلسه ی جزءخوانی قرآن، اما پسرش که کوچیکه و 5 سالشه و اسمش محمّدجوادِ، رو گذاشت خونمون؛
تصور کنید دو تا نوه ی پسری مونده بودن پیش من و بابام؛
از اون جایی که هر دو ماشاءالله شیطون بودن(البته چون با هم بودن)، از همون اول نزدیک بود عصبی بشم اما بعد سعی کردم خونسرد باشم واسه همین هر سه تامون با هم رفتیم داخل حیاط و نشستیم روی تخت، بهشون گفتم کی بلده شعر بخونه بعد آقا سیدابوالفضل(نوه ی که قبل از افطار مونده بود) گفت من و شروع کرد به خوندن، بعد واسش دست زدم بعد به محمّد جواد گفتم خاله تو هم شعر بلدی، اونم گفت نه، اما قصه ی آقا شیره رو بلدم، بعد که خواست بخونه گفت یادم رفت:)
دوباره ابوالفضل شعر خوند بعد بهش گفتم خاله دوست داری بری مدرسه(امسال ان شاءالله میره کلاس اول)، بعد گفت آره دوست دارم برم مدرسه دکتر بشم اما خاله دوس دارم برم توی آسمون، روی ماه(یعنی فضانورد بشم) اما باید با سفینه برم(اون شب ماه تقریبا کامل بود و خیلی زیبا بود)، داشتن به آسمون نگاه می کردن که شروع کردن به سوال پرسیدن:
محمّدجواد پرسید خاله ماه گرمه، منم گفتم نه خاله، ماه که نور نداره، این نورِ خورشیده و بعد شروع کردن به پرسیدن که چطور نورِ خورشیده و و و
بعد یکدفعه ابوالفضل پرسید خاله اگر بریم توی آسمونا خیلی بالا، خدا رو می بینیم، یه لحظه موندم چی بگم، منم گفتم خاله جون خدا همین جاست اونم گفت نه توی آسموناست؛
گفتم درسته توی آسمون هست اما خدا توی قلبت هستش، بعد یه لحظه موند و گفت یعنی خدا کوچیکه؟ منم گفتم نه، مثل مامان و بابا که توی قلبت هستن و دوستشون داری خدا هم توی قلبته، دوباره گفت نه پس چرا نمی بینمش(واقعا نمی دونستم باید چی بهش بگم که قانع بشه یا متوجه بشه) اینجا بود که سکوت کردم؛
محمّدجواد هم بعد پرسید خاله اگه ماه بیفته روی زمین ماها له میشیم؟ منم خندیدم و گفتم نه خاله ماه نمی افته:)
بعد مامان و بابای ابوالفضل اومدن و بردنش و بعد هم محمّدجواد رفت؛
اون لحظه و ساعت که درکنارشون بودم خیلی حس خوبی داشتم، همیشه در کنار بچه ها بودن به انسان آرامش میده و دیدن دنیا از منظر اونا خیلی لذت بخشه.
زمستون که بود یادمه خواهرم یعنی مامان ابوالفضل بچه ها رو می آورد خونمون و می رفت کلاس آموزشی، منم بعضی روزها با ابوالفضل و داداش کوچیکش سیدامیرعباس می رفتیم داخل حیاط و واسه ی کبوترای همیسایه مون که در حال پرواز بودن دست تکون می دادیم و واسشون شعر می خوندم.
راستی هر وقت ابوالفضل با مامان و باباش میاد خونمون از درحیاط که میاد داخل میگه یالله، خالـــه ها روسری بپوشید که بابام هم اومده.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:
کودکان را به خاطر پنج چیز دوست مى دارم: اول آنکه بسیار مى گِریند ، دوم آنکه با خاک بازى مى کنند، سوم آنکه دعوا کردن آنان همراه با کینه نیست؛ چهارم آنکه چیزى براى فردا ذخیره نمى کنند، پنجم آنکه مى سازند و سپس، خراب مى کنند (دلبستگى ندارند).
مواعظ العددیّه ، ص 259
پ.ن1: از اونجایی که ابوالفضل و داداشش سید هستن، خیلی وقته سعی می کنم بیشتر بهشون احترام بذارم نه این که بینِ نوه هامون فرق بذارم نه اصلا، اما سعی می کنم واسه این دو تا وروجک بیشتر احترام قائل بشم مثلا وقتی با هم می خوایم وارد مکانی بشیم اوّل برای احترام به اونا میگم سیدها بفرمائید.
پ.ن2: ببخشید این دل نوشته حرفِ خاصی برای گفتن نداشت، فقط یک دل نوشته بود!
________________________________________________
از بعد
حسیـــــــــــن
روزه ام را
با آب
باز نمی کنم...
داریم با "حسین، حسین" پیر می‌شویم
روز ظهور تو چه سر افکنده می شوند
آنها که در دعای فرج کم گذاشتند...
سلام بر تو بانوی چشمه های روان،
مادر مهربان شریعت،
همسایه دیوار به دیوار آسمان،
خدیجه بزرگ!
__________________________________________________
اَینَ مِثلُ خدیجة؟
کجاست دیگر مثل خدیجه؟
با کوچ تو ای بانو! دیگر هیچ کاروانی در بیابان دل‌ها ، بی‌شوقِ کعبه یادت قدم نزد؛
که استواری امروزِ بنای دین، از برکت خشتِ نخستینِ توست،
السّلام علیک ای نور کبری ای نیّره عظمی!
اِلهی لا تُؤَدِّبْنی بِعُقوُبَتِکَ
وَلا تَمْکُرْ بی فی حیلَتِکَ
.............................................................
خدایا مرا به مجازات و عقوبتت ادب مکن
و مکر مکن به من با حیله ات...
_________________________________________________________
از کجا خیری به دست آورم ای پروردگار من با اینکه خیری یافت نشود جز در پیش تو و از کجا نجاتی برایم باشد با اینکه نجاتی نتوان یافت جز به کمک تو. نه آن کس که نیکی کند بی نیاز است از کمک تو و رحمتت و نه آنکس که بد کند و دلیری بر تو کند و خوشنودی‌ات نجوید از تحت قدرت تو بیرون رود...
ستایش خدایی را که به‌جز او امید ندارم و اگر به غیر او امیدی داشتم ناامیدم می‌کرد...و ستایش خدایی را که نسبت به من بردباری کند تا به جایی که گویا گناهی ندارم.
می‌خوانمت ای آقای من به زبانی که گناه لالش کرده. پروردگارا با تو راز گویم به وسیله دلی که جنایت به هلاکتش کشانده می‌خوانمت. ای پروردگار من هراسان و خواهان‌و امیدوار و ترسان، ای مولای من هنگامی که گناهانم را مشاهده می‌کنم هراسان شوم و چون بزرگواری تو را بینم به طمع افتم. خدایا اگر بگذری بهترین مهرورزی و اگر عذاب کنی ستم نکرده‌ای.
"فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی"
شَهْرُ رَمَضَانَ
الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ
هُدًى لِلنَّاسِ وَبَینَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ
.....................................
السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه
.....................................
تقوا یعنی توجه و پائیدن خود؛
مراقبت کردن از خود
و تن به غفلت ندادن...
............................................................................................................
ماه رمضان را که ماه رسیدن به تقوا و ماهی است که روزه آن وسیله‌ای است برای اینکه انسان به وادی تقوا قدم بگذارد، قدر بدانیم و هر چه ممکن است خودمان را به مرحله‌ای از دیانت که نامش تقواست، نزدیک کنیم.
تقوا در زندگی انسان، فواید زیادی دارد. از جمله این فواید، یکی این است که انسانِ با تقوا میتواند خود را در لغزشگاهها و دست‌اندازهای زندگی حفظ کند؛ ولی انسان بی تقوا، نمی تواند. اگر انسان بتواند روح تقوا را ،که عبارت است از مراقبت دائم نسبت به خود و توجّه همیشگی در اعمال و حتّی افکار خود و فعل و تَرکی که به انسان منتسب می شود، در خود به وجود آورد، نتیجه‌اش این می شود که در امتحانات الهی، سالم می ماند. چون که معنای تقوا عبارت است از توجّه و پاییدن خود؛ مراقبت کردن از خود و تن به غفلت ندادن.
تقوا، یعنی همین که مواطب رفتار خودتان باشید، که خلاف امر و نهی خدا رفتار نکنید، این، معنای تقواست.
یک وقت ممکن است سرِ رشته از دست انسان خارج شود و گناهی هم از او سر بزند. مهم این است که شما مراقب باشید و بنا داشته باشید که گناه نکنید. این، آن روحیه تقواست.
این روحیه هشیاری است که وقتی شما هشیار خودت بودی، هشیار دشمنت هم هستی. وقتی مواظب شیطانِ درون خودت بودی، مراقب شیطان بیرون هم خواهی بود. وقتی شیطان درون ما نتواند، به ما آسیب برساند، شیطانِ بیرون هم به آسانی نخواهد توانست ما را محکوم کند و ضربه وارد سازد. این، آن پیام ماه رمضان است.
"بیانات امام خامنه ای در خطبه های نماز جمعه 29 بهمن 1372"
.......................................................................................................
پ.ن: مطلب در تصویر برگرفته از بیانات ایشان در خطبه های نماز عیدفطر 24 آبان 1383 است.
اَللّهُمَّ لا اَجِدُ لِذُنُوبى غافِراً
وَلا لِقَبائِحى ساتِراً
وَلا لِشَىْءٍ مِنْ عَمَلِىَ الْقَبیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ
لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ وَبِحَمْدِکَ
ظَلَمْتُ نَفْسى
.................................................................
خدایا نیابم براى گناهانم آمرزنده اى
و نه براى کارهاى زشتم پرده پوشى
و نه کسى را که عمل زشت مرا به کار نیک تبدیل کند جز تو،
نیست معبودى جز تو منزهى تو و به حمد تو مشغولم
من به خویشتن ستم کردم...
"فرازی از دعای کمیل"
السلام علیک یا اباعبدالله
.................................................
یا اباعبدالله:
تا تو زمین سجده ای
سر به هوا نمی شوم...
