ماه مبارک رمضان

                                 

شَهْرُ رَمَضَانَ

الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ

هُدًى لِلنَّاسِ وَبَینَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ

.....................................

السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه

.....................................

 تقوا یعنی توجه و پائیدن خود؛

    مراقبت کردن از خود

    و تن به غفلت ندادن...

............................................................................................................

ماه رمضان را که ماه رسیدن به تقوا و ماهی است که روزه آن وسیله‌ای است برای این‌که انسان به وادی تقوا قدم بگذارد، قدر بدانیم و هر چه ممکن است خودمان را به مرحله‌ای از دیانت که نامش تقواست، نزدیک کنیم.
تقوا در زندگی انسان، فواید زیادی دارد. از جمله این فواید، یکی این است که انسانِ با تقوا میتواند خود را در لغزشگاهها و دست‌اندازهای زندگی حفظ کند؛ ولی انسان بی تقوا، نمی تواند. اگر انسان بتواند روح تقوا را ،که عبارت است از مراقبت دائم نسبت به خود و توجّه همیشگی در اعمال و حتّی افکار خود و فعل و تَرکی که به انسان منتسب می شود، در خود به وجود آورد، نتیجه‌اش این می شود که در امتحانات الهی، سالم می ماند. چون که معنای تقوا عبارت است از توجّه و پاییدن خود؛ مراقبت کردن از خود و تن به غفلت ندادن.
تقوا، یعنی همین که مواطب رفتار خودتان باشید، که خلاف امر و نهی خدا رفتار نکنید، این، معنای تقواست.
یک وقت ممکن است سرِ رشته از دست انسان خارج شود و گناهی هم از او سر بزند. مهم این است که شما مراقب باشید و بنا داشته باشید که گناه نکنید. این، آن روحیه تقواست.
این روحیه هشیاری است که وقتی شما هشیار خودت بودی، هشیار دشمنت هم هستی. وقتی مواظب شیطانِ درون خودت بودی، مراقب شیطان بیرون هم خواهی بود. وقتی شیطان درون ما نتواند، به ما آسیب برساند، شیطانِ بیرون هم به آسانی نخواهد توانست ما را محکوم کند و ضربه وارد سازد. این، آن پیام ماه رمضان است.

"بیانات امام خامنه ای در خطبه های نماز جمعه 29 بهمن 1372"

.......................................................................................................

پ.ن: مطلب در تصویر برگرفته از بیانات ایشان در خطبه های نماز عیدفطر 24 آبان 1383 است.

تهاجم فرهنگی 3

من خیلی نگران زبان فارسی‌ام؛ خیلی نگرانم.

سالها پیش ما در این زمینه کار کردیم، اقدام کردیم، جمع کردیم کسانی را دُور هم بنشینند. من می بینم کار درستی در این زمینه انجام نمی گیرد و تهاجم به زبان زیاد است. همین‌طور دارند اصطلاحات خارجی [به‌کار می برند]. ننگش می کند کسی که فلان تعبیر فرنگی را به کار نبرد و به جایش یک تعبیر فارسی یا عربی به کار ببرد؛ ننگشان می کند. این خیلی چیز بدی است؛ این جزو اجزاء فرهنگ عمومی است که باید با این مبارزه کرد.

دوستان! زبان فارسی یک روزی از قسطنطنیه‌ی آن روز، از استانبولِ آن روز، زبان علمی بوده تا شبه قاره‌ی هند؛ اینکه عرض می کنم از روی اطلاع است. در آستانه(۱۶) - مرکز حکومت عثمانی - زبان رسمی در یک برهه‌ی طولانی‌ای از زمان، زبان فارسی بوده. در شبه قاره‌ی هند برجسته‌ترین شخصیت‌ها با زبان فارسی حرف می زدند و انگلیس‌ها اولی که آمدند شبه قاره‌ی هند، یکی از کارهایی که کردند این بود که زبان فارسی را متوقف کنند؛ جلو زبان فارسی را با انواع حیَل و مکرهایی که مخصوص انگلیس‌ها است گرفتند. البته هنوز هم زبان فارسی آنجا رواج دارد و عاشق دارد؛ کسانی هستند در هند - که بنده رفته‌ام دیده‌ام، بعضی‌هایشان اینجا آمدند آنها را دیدیم - عاشق زبان فارسی‌اند؛ اما ما در کانون زبان فارسی، داریم زبان فارسی را فراموش می کنیم؛ برای تحکیم آن، برای تعمیق آن، برای گسترش آن، برای جلوگیری از دخیلهای خارجی هیچ اقدامی نمی کنیم. یواش یواش [در] تعبیرات ما یک حرفهایی می زنند - هر روزی هم که می گذرد یک چیز جدیدی می‌آید - ما هم نشنفته‌ایم. گاهی می‌آیند یک کلمه‌ای می گویند، بنده می گویم معنای آن را نمی فهمم ، می گویم معنای آن چیست؟ معنا [که‌] می کنند، تازه ما اطلاع پیدا می کنیم که این کلمه آمده؛ [این‌] یواش یواش کشانده شده به طبقات و توده‌ی مردم؛ این خطرناک است. اسم فارسی را با خط لاتین می نویسند! خب چرا؟ چه کسی می خواهد از این استفاده کند؟ آن کسی که زبانش فارسی است یا آن کسی که زبانش خارجی است؟

درس هایی از امام خمینی (ره)

 

  - کارهای عادیت را هم به قصد قربت کن تا پاداش داشته باشی.¹

  - سعی کنید که گناه نکنید؛

  اول چیزی که قلب انسان را کدر می کند، گناه است.

  همین کوچک شمردن گناه، بزرگترین گناه است. این که بگویم این  گناه کوچک چیزی نیست، موجب می شود که قدم های بعدی برداشته شود.²

.......................................................................................

  1- برداشت هایی از سیره امام خمینی (رحمة الله علیه)، ج 3، ص 228

  2- پا به پای آفتاب، ج 1، ص 284

تفاوت میان انسانی که از گناه توبه کرده و خدا او را بخشیده است با فردی که به گناه آلوده نشده است!

«در معصیت گذرانیده، یک شب هم در عبادت بگذراند که تلافی شود و هکذا اگر دو روز را به لهو لعب سر نموده، دو روز صرف کارهای نیک و خیرات نماید.

و از جمله گداختن گوشت های حرام است به رنج و مشقت عبادت، مثلاً هر گاه العیاذ بالله از خمر یا مال حرام بدنش پرورش یافته، باید آن گوشت های حرام را به وسیله ی بیداری شب در نماز و دعا، و روزه ی روز آب کند تا طعمه ی جهنم نشود.

و مِن جمله بعد از انجام توبه با کمال دقت، مراقبت تام و تمامی در تمام اوقات شبانه روز و ساعات عمر خود نموده و بداند در وقت پیش آمدن کارهای زشت و سوء افعال و اعمال و اخلاق، خیلی مواظبت و استعداد می باید که غفلت نورزد و گرنه بعد از مرتکب شدن کار زشت اولاً اصلاح آن خیلی مشکل می شود و ثانیاً مثل کسی نیست که گناه نکرده و در اینجا دفع شبهه می شود چون در اخبار وارد شده: "التَّائِبُ مِنْ الذَّنْبِ کَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ "، یعنی کسی که از گناه توبه نماید مثل کسی است که گناه ندارد. بلی، مثل کسی است که گناه ندارد زیرا اگر توبه را بدان روش که عرض شد انجام دهد باعث آمرزش و مغفرت است، پس مثل کسی می شود که گناه ندارد. اما نفرموده مثل کسی است که گناه نکرده، فرق است میان کسی که گناه نکرده باشد با کسی که گناه ندارد. اولی "من لم یذنب" است ثانی "من لا ذنب له" کما لا یخفی. ثانیاً، فرقی دیگر است بین "آن که گناه ندارد" یا "آن که مثل کسی است که گناه ندارد" و این نکته معلوم است کسی را که تشبیه به غیر می نماید عین آن کس نخواهد بود، زیرا مشبه غیر از مشبه به است. علی ای حال حاصل مقصود از این تفصیل آن است که باید طالب سعادت مراقبت تمام نماید هم در افعال، هم در اخلاق.»

برگرفته از کتاب سوخته، در سیر و سلوک عارف توحیدی آیت الله شیخ محمدجواد انصاری همدانی، صفحه ی 62

تهاجم فرهنگی 2

ما چند سال قبل از این بحث تهاجم فرهنگی را مطرح کردیم؛ بعضی‌ها اصل تهاجم را منکر شدند؛ گفتند چه تهاجمی؟ بعد یواش یواش دیدند که نه [فقط] ما می گوییم، خیلی از کشورهای غیرغربی هم مسئله‌ی تهاجم فرهنگی را مطرح می کنند و می گویند غربی‌ها به ما تهاجم فرهنگی کردند؛ بعد دیدند که خود اروپایی‌ها هم می گویند آمریکا به ما تهاجم فرهنگی کرده!

لابد دیده‌اید، خوانده‌اید که [گفتند] فیلم های آمریکایی، کتاب های آمریکایی چه تهاجم فرهنگی‌ای به ما کرده‌اند و دارند فرهنگ ما را تحت تأثیر قرار می دهند. بعد بالاخره به برکت قبول دیگران، این حرف ما هم مورد قبول خیلی از کسانی که قبول نمی کردند قرار گرفت!

تهاجم فرهنگی یک واقعیّتی است. صدها - حالا من که می گویم صدها، می شود گفت هزارها؛ منتها حالا بنده چون یک‌خرده در زمینه‌های آماری دلم می خواهد احتیاط کنم، می گویم صدها - رسانه‌ی صوتی، تصویری، اینترنتی، مکتوب در دنیا دارند کار می کنند با هدف ایران! با هدف ایران! نه اینکه دارند کار خودشان را می کنند. یک‌وقت هست که فرض کنید رادیوی فلان کشور یا تلویزیون فلان کشور یک کاری دارد برای خودش می کند؛ این نیست، اصلاً هدف اینجا است؛ با زبان فارسی [برنامه میسازند]؛ آن را با وقت استفاده‌ی فارسی‌زبان یا عنصر ایرانی تطبیق می کنند؛ مسائل ما را رصد می کنند و بر طبق آن مسائل، موضوعات و محتوا برای رسانه‌ی خودشان تهیّه می کنند؛ یعنی کاملاً واضح است که هدف اینجا است. خودشان هم می گویند، انکار هم نمی کنند.

...................................................................................................

بیانات امام خامنه ای در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، 19 آذر 1392

غَضُّوا أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اَللَّهُ عَلَیْهِمْ

خداوند اذن نداده است عیب افراد را ببینیم.

«غَضُّوا أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اَللَّهُ عَلَیْهِمْ»

غض بصر کن!
چرا نگاه می کنی؟!
اگر خدا هم نشان داده سرت را برگردان.
اگر دو نفر غیبت می کنند گوش نده.
شما اهل آن نیستی. همه افعال خوب را باید دید، ولی افعال بد را نه.

"طوبای محبت، جلد یک، صفحه 51"

.............................................................................................

پ.ن: «غَضُّوا أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اَللَّهُ عَلَیْهِمْ» یعنی، "چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده است می پوشانند."

"برگرفته از خطبه ی 193 نهج البلاغه"

دستورالعمل ها

در شبانه روز، ترجیحا دل شب، ده دقیقه ای با خدا خلوت کن. وضو بگیر و سر
سجاده ات بنشین و به خداوند عرض کن به دیدار شما آمده ام. اگر خطاهایت و افکار
دنیوی به ذهنت آمد، چند بار استغفار کن، برطرف می شود و فضای دلت خلوت و روشن
می شود. آن گاه صلوات بفرست تا نورش بیشتر شود. اگر بر این کار مداومت نمایی، این
ده دقیقه همه ی اوقات شبانه روزت را خواهد گرفت.

برگرفته از کتاب مصباح الهدی(سخنان حاج اسماعیل دولابی)، مهدی طیب، صفحه ی 271

تهاجم فرهنگی1

تمرکز دشمنان بر روی فرهنگ بیشتر از همه جا است. چرا؟ به‌خاطر همین تأثیر زیادی که فرهنگ دارد. هدف و آماج تحرّک دشمنان در زمینه‌ی فرهنگ، عبارت است از ایمان مردم و باورهای مردم. مسئولان فرهنگی، باید مراقب رخنه‌ی فرهنگی باشند؛ رخنه‌های فرهنگی بسیار خطرناک است؛ باید حسّاس باشند، باید هشیار باشند. نمی خواهیم بگوییم همه‌ی آسیب‌های فرهنگی کار بیگانگان است؛ نه، خود ما هم مقصّریم؛ مسئولان مختلف، مسئولان فرهنگی، مسئولان غیر فرهنگی، کم‌کاری‌ها، غلط‌کاری‌ها، اینها تأثیر داشته؛ ما همه را به گردن دشمن نمی‌اندازیم؛ امّا حضور دشمن را هم در زمینه‌ی مسائل فرهنگی نمیتوانیم فراموش کنیم. امروز و از روزهای اوّل انقلاب، دستگاه‌های تبلیغات، همه‌ی توش‌و‌توان خود را گذاشته‌اند برای اینکه مردم را نسبت به پایه‌های این انقلاب بی‌اعتقاد کنند. این کارِ فرهنگی است؟ ایمان مردم را مورد تهاجم قرار دادند، باورهای قلبی مردم را مورد تهاجم قرار میدهند؛ این را نمی شود انسان ندیده بگیرد.

مَّا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّهِ وَمَا أَصَابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ

قرآن می گوید: اگر کار خوبی از تو سر زد، مال خداست؛ مَّا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّهِ

و اگر کار بدی سر زد، مال نفس خودت است؛ مَا أَصَابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ.

امّا اگر دوباره به کار بدت نگاه کردی و دیدی آن هم خوب است،

مثل گناهی که تو را از عُجب نجات داد، همه ی کارهایت مال خدا خواهد بود؛ کُلٌّ مِن عِندِالله.

برگرفته از کتاب مصباح الهدی(سخنان حاج اسماعیل دولابی)، مهدی طیب، صفحه ی 31

به خدا حسن ظن داشته باشید...

چیزی که هست عینک ما درست صاف نیست، ما نمی فهمیم. فرض کنید ما از خدا خانه می خواهیم و خدا خانه ای که ما می خواهیم برای ما مصلحت نمی داند، حالا خدا چه کار می کند؟ آیا دعای او را باطل می کند؟ نه، بلکه بالاتر از خانه به او می دهد. به ملک می فرماید: «چند سال عمر این فرد را افزایش بده.» در حالی که این بیچاره خیال می کند در برابر این همه زحمت که کشید، اثری از خانه و از دعای خودش ندید و دعایش مستجاب نشد، چون نمی داند که بالاتر از استجابت این دعا به او داده شده است، این را نمی فهمد. باید به خدا حسن ظن داشته باشیم و عینک باید واسع و صاف باشد و کدورت نداشته باشد.

"جناب عشق، مجموعه رهنمودهای حضرت آیت الله العظمی محمدتقی بهجت، علی اکبر مزدآبادی، صفحه 72"