امام رضا علیه السلام می فرمایند:
روز فطر از این رو عید قرار داده شد تا روز گردهمایى مسلمانان باشد،
و در این روز گرد هم آیند و براى خدا به صحرا (فضایى باز) درآیند و خداوند را بر منّتى که بر آنها نهاده است ستایش و به بزرگى یاد کنند.1
«عید فطر پیشاپیش بر همه مسلمانان مبارک»
.......................................................................................................
اینک، در پایانِ خط طواف، بر گرد خانه عشقیم،
خانه عشقى که کانون آن، محبت خداست،
و آرایش آن، طاعت و تقوا، و طهارت و عبادت،
و فرش آن، بندگى است،
و طعامش، معنویّتِ «ذکر» و مائده «قرآن».
اینک، ماه رمضان را پشت سر مى گذاریم.
گرچه آنگونه که شاید و باید، از این سفره رزق الهى و خوان گسترده نعمت پروردگار، توشه نگرفتیم،
و غافلانه از کنار این «روزهاى خدا» گذشتیم و خدا را آنگونه که سزاوار «ربوبیّت» اوست، «عبودیّت» نکردیم.
ولى چشم دلمان به گوشه اى از عنایت اوست.بیابان هاى وسیع گناهمان، امیدوار ابرهاى رحمت و باران هاى مغفرتِ اوست.
رمضان به پایان مى رسد، ولى ما در آغاز بندگى هستیم.
امید است که از «کلاس رمضان» دست خالى برنگردیم.2
1: همان ، ص 522 2: سینای نیاز ؛ جواد محدثی