خوش دارم از همه چیز و همه کس دل ببرم
و جز خدا انیسی و همراهی نداشته باشم.
خوش دارم که زمین زیر اندازم و آسمان بلند رو اندازم باشد
و از همه زندگی و تعلقات آن آزاد گردم.
خوش دارم مرا بسوزانند و خاکسترم را به باد بسپارند تا حتی قبری را از این زمین اشغال نکنم .
خوش دارم هیچ کس مرا نشناسد،
هیچ کس از غم ها و درد هایم آگاهی نداشته باشد،
هیچ کس از راز و نیاز های شبانه ام نفهمد،
هیچ کس اشک های سوزانم را در نیمه های شب نبیند،
هیچ کس به من محبت نکند،
هیچ کس به من توجه ننماید،
جز خدا کسی را نداشته باشم جز خدا به کسی پناه نبرم.
خوش دارم آزاد از همه قید و بند ها در غروب آفتاب بر بلندی کوهی بنشینم
و فرو رفتن خورشید را در دریای وجود مشاهده کنم.
"بخشی از مناجات شهید دکتر چمران"
