بهشت را به بها مى‌دهند!
شرح و تفسیر
به راستى سخنان حضرت على علیه السلام معجزه‌آسا است و این جمله از درخشان‌ترین آن‌ها است. در این جملۀ سه دستور مهمّ، که خیر دنیا و آخرت فرد و جامعه در آن نهفته، آمده است. توجّه کنید:
١- بهشت را به بهانه نمى‌دهند، و تنها سخن گفتن، بدون عمل، نجات‌بخش انسان نخواهد بود. تنها ادّعاى عشق به دین و ولایت و پیشوایان دین، گره‌اى از مشکلات ما باز نخواهد کرد و با لقلقۀ زبان بدون عمل، امیدى به آسودگى و راحتى در جهان آخرت نخواهد بود.
ادّعاى دوستى و ولایت اهل البیت علیهم السلام زمانى کارساز است که
مجموعه‌اى از اعمال صالح و نیک به همراه داشته باشیم، تا اگر مرتکب لغزش‌ها و خطاهایى شده باشیم، ولایت و شفاعت و مانند آن، لغزش‌ها و خطاها را جبران کند. در ضمن از مباحث فوق روشن مى‌شود مدعیان عشق به خاندان پیامبر علیهم السلام که هیچ توشه‌اى از اعمال صالح ندارند چقدر در اشتباهند.
٢- توبه و بازگشت به سوى خداوند با آرزوهاى طولانى سازگار نیست. مخصوصاً که انسان از آیندۀ خود هیچ اطّلاعى ندارد و زمان مرگ خود را نمى‌داند. کسى که نمى‌داند یک لحظه دیگر زنده است یا مرده، چگونه آرزوهاى طولانى دارد؟ ! و شخصى که آرزوهاى طولانى دارد چگونه مى‌تواند توبه کند؟ ! أجل زنگ خطر و داروى مهمّى براى درمان این درد است. هنگامى که اجل حضرت سلیمان علیه السلام مى‌رسد حتّى اجازه نشستن به او داده نمى‌شود و در حال ایستاده قبض روح مى‌گردد! ١بنابراین نباید با آرزوهاى طولانى توبه را به تأخیر بیندازیم.
٣- سومین موعظه حضرت این است: از کسانى که بین گفتار و عملشان تفاوت وجود دارد مباش! کسانى که به هنگام سخن گفتن آن چنان در مورد دنیا سخن مى‌گویند که گویا تارک و زاهد دنیا هستند؛ ولى در مقام عمل کاملاً وابسته و حریص بر دنیا مى‌باشند. سعى کن سخن و عملت هماهنگ باشد. واى به حال من، اگر از عشق على دم مى‌زنم، امّا عملم هماهنگ با معاویه‌هاست! سخن از معنویّت و خداپرستى و روحانیّت مى‌گویم، ولى غرق در مادّى‌گرایى و تجمّل‌پرستى مى‌باشم!
راغبین به دنیا چه کسانى هستند؟ آن‌ها کسانى هستند که در سر دو راهى‌ها پشت به خدا و رو به دنیا مى‌کنند.
مردم هنگامى که بر سر دو راهى قرار مى‌گیرند، چند دسته‌اند:
نخست، افرادى که بى‌قید و شرط راه دنیا را برگزیده و به خدا پشت مى‌کنند.
دوم، گروهى که عکس گروه اوّل عمل مى‌کنند و راه آخرت را در پیش مى‌گیرند.
و گروه سوم، انسان‌هاى شکّاک و متحیّرند، اشخاصى همچون عمر ابن سعد که هم طالب ملک رى به قیمت شهید کردن امام حسین علیه السلام مى‌باشند و هم خواهان بهشت برین، و در جنگ عقل و نفس امّاره بالاخره عقل آن‌ها مغلوب مى‌گردد! باید با این معیار خود را بسنجیم، تا معلوم شود که از چه گروهى هستیم.
منبع؛ کتاب یکصد و ده سرمشق از سخنان حضرت علی(ع)
1:نهج البلاغه، کلمات قصار، شمارۀ ١۵٠.
ای کاش حواسمون به تمامی این نکات باشه