همه کارها، هیچکاره‌اند!

یک ضرب‌المثل فارسی ، که به پیروی از کلام امام علیه‌السلام ، در زبان ما پیدا شده است می‌گوید : ((همه کارها ، هیچکاره‌اند ! )) 
ولی متأسفانه ، این عیب در بعضی از افراد وجود دارد ، که خود را((همه کاره)) می‌دانند . یعنی ، در آن واحد ، به چند کار مختلف می‌پردازد ، و انتظار هم دارند که در تمام آن کارها ، موفق و سر بلند باشد . در حالیکه ، چنین افرادی ، نه تنها در کار خود موفق نمی‌شوند ، بلکه به دهها مشکل و ناراحتی برخورد می‌کنند که از چاره جویی و یافتن راه حل آنها عاجز می‌مانند ، علاوه باعث می‌شوند که چرخ امور جامعه نیز بخوابد و به افراد اجتماعی هم لطمه بخورد . زیرا در جامعه بشری ، کارهای مردم ، به یکدیگر مربوط و پیوسته است ، طوری که اگر در یک گوشه از جامعه ، کاری معطل بماند و به خوبی انجام نشود ، کارهای دیگران هم ، بر اثر آن ، معطل خواهد ماند . 
از قدیم گفته‌اند : ((شکارچی طمع کاری که در آن واحد دنبال دو خرگوش بدود ، هیچکدام را نمی‌تواند شکار کند)) . انسانی هم که بخواهند در آن واحد ، دنبال چند کار برود ، هیچکدام از آن کارها را ، یاد نمی‌گیرد و در هیچ رشته‌یی ، نمی‌توان مهارت لازم را بدست آورد . بدون شک ، اگر کسی بگوید : ((من هم پزشکی می‌دانم ، هم معماری می‌کنم ، هم نان می‌پزم ، هم قالیباف هستم ، هم در نجاری و در و پنجره سازی مهارت دارم و هم رادیو و تلویزیون تعمیر می‌کنم)) مطمئن باشید که هیچکدام از این کارها را بلد نیست . و اگر هم ، از هر یک از این کارها ، اطلاعی داشته باشد ، اطلاع او آن قدر کم و ناچیز است که هیچگاه موفق نخواهد شد یکی از این کارها را به درستی انجام دهد . 
پس ، انسان عاقل کسی است که : بجای آن که فکر و وقت خود را تلف کند و از هر کاری ، مقدار کمی یاد بگیرد ، نیروی خود را صرف یادگیری و انجام یک کار کند تا هم در زندگی شخصی موفق شود ، و هم وجودش برای جامعه فایده بیشتری داشته باشند.

---

منبع؛ کتاب پندهای کوتاه از نهج البلاغه