یک دانه انار

آورده اند عابدی بر سر کوهی منزل کرده و لحظه ای از یاد خدا غافل نبود . و خداوند یک درخت انار و یک چشمه آبی سرد به او عطا فرموده بود; که از آن انار می خورد و از آب می آشامید و رفع خباثت و نجاست می کرد . تا مدّت شش صد سال به این نحو می زیست روزی از خداوند خواست که او را در حال سجده قبض روح کند ، تا فردای قیامت سر از سجده بر دارد . و خداوند حاجت عابد را برآورده کرد .
آن وقت خداوند عالم می فرماید : به رحمت من داخل بهشت شو .
عابد عرض می کند : خدایا ! پس اجر و مزد عبادت شش صد سال من چه شد ، که مرا به رحمت خود داخل بهشت می گردانی .
خطاب رسید : ای ملائک ! این بنده عدل ما را می خواهد . معادله و مقابله کنید عبادت های او را با نعمت هایی که در دنیا به او عطا کردم . وقتی که مقابله می کنند ، می بیند که تمام عبادت های او مقابله نمی کند با یک دانه انارها که هر روز می خورده است . آن وقت خطاب می رسد : شکر نعمت های دیگرم کجاست . عابد وقتی این سخن را می شنود ، سر خجالت پیش می افکند . خطاب می رسد : او را ببرید به جهنّم . آن بنده فریاد می کند ، خدایا ! بد کردم; . . . با من به فضل خود رفتار کن و مرا به رحمت خود داخل بهشت گردان . آن وقت حق تعالی او را داخل بهشت می کند . 

---

منبع؛کتاب از ازل تا قیامت